Po osiągnięciu porozumienia pomiędzy magistratem a władzami wojskowymi, dotyczącego
zniesienia umocnień wokół miasta w 1902 roku, już w listopadzie tegoż roku rozpoczęły się
pierwsze prace budowlane. Przez całą zimę 1902/1903 trwało wysadzanie i usuwanie
fortyfikacji. Ich likwidacja powiększyła obszar Głogowa ponad dwukrotnie, co było ważne
dla ogromnie przeludnionego miasta. Niezwłocznie rozpoczęto opracowywać nowe plany
urbanistyczne, wytyczać ulice i nowe dzielnice. Pierwszy taki plan opracował urbanista i
architekt H. J. Stübben zaś dalsze prace prowadził miejski radca budowlany Wilhelm Wagner.
Jedną z pierwszych ulic, którą wytyczono w terenie, była obecna Aleja Wolności, która miała
połączyć istniejące już od kilkudziesięciu lat Przedmieście Wiązów (Rüster Vorstadt) z
ówczesnym miastem. Rozwiązanie to umożliwiało również wygodny dojazd do ówczesnego
dworca kolejowego. Znaczna część nowo pozyskanego terenu była zarośnięta drzewami, a w okolicach dzisiejszego pl. Jana z Głogowa znajdowały się pozostałości strumyka,
odprowadzającego do Odry wody ze stawu, znajdującego się niegdyś w pobliżu ul. Stawnej.
W połowie sierpnia 1905 roku ruszyły wykopy pod budowę Urzędu Celnego, a dalsze prace
szły wyjątkowo szybko. Pierwsze domy – wysokie, trzy i czteropiętrowe domy, o
architekturze eklektycznej, budowane były wzdłuż północnej strony ulicy. Ta natomiast była
szeroka i jak na owe czasy – nowoczesna. Pomiędzy dwoma jezdniami zastosowano deptak
dla pieszych.
Panująca dynastia Hohenzollernów była pretekstem do nadania na jej cześć nazwy ulicy –
Hohenzollernstrasse. Powstające kamienice miały spełniać głównie funkcje mieszkalne.
Pomiędzy murami i chodnikiem umieszczano miniaturowe ogródki. Wraz z wybuchem II
wojny światowej właściwie cała Aleja Wolności była już zabudowana. Ostatnie budynki
wybudowano w pobliżu dzisiejszego pl. Tysiąclecia, który; wraz z budową nowego dworca
kolejowego; w obecnej postaci został utworzony w latach 1934-1935.
Podczas oblężenia Głogowa w 1945 roku Hohenzollernstraße uległa całkowitemu
zniszczeniu. Już polska administracja nadała jej nazwę: Aleja Wolności. Na początku lat 60.
ubiegłego wieku opracowano plany zabudowy osiedla „Śródmieście”, obejmującego również aleję. Zabudowaną ją czteropiętrowymi domami oraz ciągiem parterowych pawilonów od strony północnej.
W połowie 1999 roku z inicjatywy władz miejskich pojawiła się koncepcja przebudowy ciągu
parterowych pawilonów handlowych. Doszło nawet do spotkania magistratu z tamtejszymi
przedsiębiorcami. Przez kolejne lata, przy znacznym wzroście liczby pojazdów
rozjeżdżających nawierzchnię niewiele się zmieniało i reprezentacyjna niegdyś aleja czekała na rewitalizację. Udało się ją przeprowadzić w latach 2017-2019 i od tego czasu miejsce to nabrało nowego blasku.
Tekst: Dariusz Andrzej Czaja
Zdjęcie: Fragment Alei Wolności na przedwojennej widokówce.
