Tym razem głogowskie muzeum zaprasza do wykonania własnej wycinanki ludowej. Wzór „Drzewka życia” zaczerpnięty został z lelui kurpiowskiej.
Wycinanka ludowa to ozdoba wycięta z papieru za pomocą ostrego narzędzia, najczęściej nożyc, zwłaszcza tych do strzyżenia owiec, a sam motyw „drzewka” jest jednym z najpopularniejszych symboli plastycznych w sztuce ludowej – występuje na pisankach, wzorach sypanych piaskiem, czy rysunkach na ścianach. Oczywiście, z powodzeniem i na stałe zagościł w ludowej sztuce wycinankarskiej.
„Drzewko życia” w różnych regionach Polski rozmaicie się określa: leluja (Kurpie z Puszczy Zielonej), zielko (Kurpie z Puszczy Białej), rózga (Rawskie i Opoczyńskie), cebula (Wolborskie) i wirzba (Sieradzkie), a każdy z nich ma własny styl „drzewka”, nie mniej jednak wszystkie te motywy mają cechy wspólne: symetrię, równowagę, kompozycję, rytm i kontrast. Zazwyczaj „drzewka życia” były i są jednokolorowe.
Wycinanki zrodziły się głównie z potrzeby estetycznej były więc elementem odświętnej dekoracji izby, np. w okresie Wielkanocy.
Szczytowy punkt rozwoju artystycznego wycinanka osiągnęła w II połowie XX wieku, a obecnie jest jednym z najbardziej eksploatowanych tworów ludowych, dopasowując go do dzisiejszych form i norm stylowych.
Źródło: Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Głogowie.
