Szlichtyngowa (niem. Schlichtingsheim) – miasteczko leżące 13 km od Głogowa, w północnej części Pradoliny Głogowskiej, na pograniczu Śląska i Wielkopolski. Dziś to teren województwa lubuskiego. Miasto (obecnie zamieszkiwane przez ok. 1200 mieszkańców) założył Jan Jerzy Szlichtyng w 1644 r. Jak wiele innych miast powstających w tym okresie w Wielkopolsce, Szlichtyngowa opierała swój rozwój na imigracji protestanckich uchodźców ze Śląska, prześladowanych przez katolickich Habsburgów. Z tego powodu od początków istnienia, aż do 1945 r. posiadała pod względem kulturowym i etnicznym głównie niemiecki charakter.
W 1645 r. w miejscowości wybudowano kościół ewangelicki z charakterystyczną, szachulcową konstrukcją (typ ściany szkieletowej z drewnianą ramą wypełnioną gliną). Ów cenny zabytek wykonano w stylu późnorenesansowym na planie krzyża greckiego. Posiadał kasetonowy strop z dekoracjami oraz empory bogate drewniane zdobienia. We wnętrzu znajdowały się również herby Szlichtyngów i malowidło przedstawiające fundatora oraz epitafium Samuela Szlichtynga.
Wraz z II rozbiorem Polski w 1793 r. miasto dostało się pod panowanie Prus, przejściowo wchodząc w skład Księstwa Warszawskiego (1807–1815). W 1906 r. Szlichtyngowa otrzymała połączenie kolejowe z Górą i Głogowem. Po II wojnie światowej utworzono tu polską administrację, a ludność miasta została wysiedlona do Niemiec i zastąpiona polskimi osadnikami.
W 1992 r. zlikwidowano połączenie kolejowe z miastem. W Wielki Piątek 14 kwietnia 1995 r. spłonął zabytkowy kościół (ocalała dzwonnica z XVII-XVIII w. oraz krzyż). Na jego miejscu, kilka lat później stanął kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego.
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są:
- założenie urbanistyczne i zespół budowlany
- dom, ul. Polna 2, z XVIII/XIX w.
- domy – kamienice, Rynek 7, 11, 13, 19, 20, 36, 37, z okresu XVIII/XIX w.
- koźlak (wiatrak) z 1757 r.
- kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego
- wozownia plebańska z pierwszej połowy XIX w.
- dzwonnica z XVII-XVIII w.
- cmentarz żydowski
Źródła: glogow.pl, projekt-chemini.pl, Z Miłości do Wyszanowa (Facebook), W. Najgebauer
