Idąc ulicą Piotra Skargi w kierunku byłej restauracji Neptun, tuż przed wiaduktem kolejowym, miniemy kompleks budynków Głogowskiego Centrum Kształcenia Zawodowego. Przed wojną na terenie tej placówki stał okazały budynek Królewskiej Szkoły Wojennej (Königliche Kriegsschule). Dziś jedynym śladem po dawnym zagospodarowaniu tego terenu jest budynek dawnej ujeżdżalni, obecnie przebudowany na potrzeby kształcenia uczniów klas budowlanych i górniczych. Główny budynek szkoły pozostaje już tylko wspomnieniem na dawnych widokówkach…
Szkolnictwo wojskowe, które miało kształcić przyszłą kadrę oficerską w Prusach rozwinęło się w pierwszych latach XIX wieku. Wtedy rozpoczęły działalność Ogólne Szkoły Wojskowe w Berlinie, Wrocławiu i Królewcu, natomiast w innych pruskich miastach organizowano Szkoły Dywizyjne. W 1859 roku doszło do reformy szkolnictwa wojskowego w Prusach, a pierwszymi szkołami zorganizowanymi według nowych zasad były placówki w Poczdamie i Erfurcie, z którego w 1885 roku przeniesiono szkołę do Głogowa. Na początku XX wieku pruską kadrę wojskową; obok Głogowa; kształcono już w 10 innych tego typu placówkach na terenie Prus.
W rozporządzeniu Departamentu Wojny z 1872 roku, wymieniającym Głogów wśród 17 najważniejszych twierdz, nie uwzględniano jej modernizacji. Po kilku latach zmieniono jednak tę decyzję, co pozwoliło przesunąć część fortyfikacji miejskich w kierunku wschodnim. Powstała w ten sposób nowa dzielnica o nazwie Neustadt (Nowe Miasto), znana też pod nazwą Wilhelmstadt (Miasto Wilhelma). Północną część nowej dzielnicy zarezerwowała dla siebie pruska armia.
W 1885 roku, na tym terenie oddano do użytku budynek komendantury oraz szkoły wojennej. Budowę tego drugiego obiektu realizowano w latach 1883–1884, pod kierownictwem ministerialnego specjalisty budowlanego Bernharda Kalkhofa. Projekt zabudowy terenu pomiędzy obecną ulicą Piotra Skargi, ulicą Polską, starego cmentarza katolickiego oraz linią kolejową obejmował: budynek główny, stajnie dla koni, krytą i otwartą ujeżdżalnię, halę gimnastyczną i do fechtunku, szopy na armaty, budynek sanitarny, place ćwiczeń oraz ogród. W niedalekiej odległości powstały też obiekty nowoczesnego Szpitala Wojskowego. Kierownikiem budowy szkoły wojennej był syn królewskiego fortyfikatora Xavera Klatta – Robert Klatt. Budynek placówki o wymiarach 84 m. długości i 26 m. wysokości, zwrócony ku Odrze, wzniesiono z surowej cegły.
2 października 1885 roku zainaugurowano naukę w nowo powstałej Królewskiej Szkole Wojennej. Placówka odziedziczyła tradycje po funkcjonującej ponad 25 lat erfurckiej imienniczce. Stąd np. główne wejście do szkoły ozdobione zostało francuskim karabinem maszynowym ustawionym na platformie – zdobyczą z wojny francusko-pruskiej z 1870-1871 roku. We wnętrzu umieszczono też tablice upamiętniające kilkudziesięciu wychowanków szkoły wojennej, poległych w wojnach toczonych przez Prusy w XIX wieku, oraz tych którzy zginęli w 1904 roku podczas powstania wywołanego przez jedno z plemion w Niemieckiej Afryce Południowo-Zachodniej.
Do końca 1917 roku przeprowadzono 26 kursów. W jednym z nich, udział miał brać Manfred Freiherr von Richthofen, znany jako Czerwony Baron – as myśliwski I wojny światowej, w czasie której część budynku wykorzystywano na potrzeby lazaretu wojskowego. Po wojnie; ze względu na postanowienia Traktatu Wersalskiego; nauki w szkole nie kontynuowano a zaadaptowano i włączono ją do zespołu koszarowego saperów. W czasie oblężenia miasta w 1945 roku budynek został poważnie uszkodzony, a po II wojnie światowej całkowicie rozebrany.
Okazały gmach Królewskiej Szkoły Wojennej w Głogowie na dawnej widokówce.
Budynek przyszkolnej ujeżdżalni koni, dziś jeden z budynków GCKZ.
Tekst i zdjęcia Dariusz Andrzej Czaja
